Ο Αστέρας στην πραγματικότητα, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο, τη χρονιά την έσωσε πέρυσι μακριά από το "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης". Το λέμε στην υπερβολή του, διότι με απλή αριθμητική τους περισσότερους βαθμούς τους συγκέντρωσε εκεί, στην έδρα του.
Ωστόσο, αυτοί οι συνολικά εννέα βαθμοί που είχε πάρει μακριά από το σπίτι του, είχαν τη σημασία τους. Κυρίως οι πέντε από αυτούς, διότι ο Αστέρας τους είχε κατακτήσει τις τελευταίες αγωνιστικές. Είχε ξεκινήσει με τη χρυσή ισοπαλία 1-1 στην έδρα του Λεβαδειακού, που "καιγόταν" για τη σωτηρία του. Είχε συνεχίσει με ακόμη ένα ισόπαλο 1-1 στην έδρα του Παναιτωλικού, που για κάποιο λόγο "καιγόταν" να νικήσει τον Αστέρα. Και είχε ολοκληρώσει εκείνη την τριάδα εκεί που αγωνίζεται την Δευτέρα (28/8, 21:30).
Στην έδρα της ΑΕΛ ο Αστέρας είχε βάλει τέσσερα γκολ, είχε περάσει με το εμφατικό 1-4 και μάλιστα το είχε κάνει απέναντι σε έναν αντίπαλο που "καιγόταν" και για τα δύο. Και για τη σωτηρία και να νικήσει τον Αστέρα...
Σε εκείνα τα τρία ματς ήταν που η ομάδα είχε στην ουσία "κλειδώσει" την παραμονή της. Ηταν μόλις είχε αναλάβει ο Στάικος Βεργέτης για να τα λέμε όλα. Και ήταν αυτά τα τρία ματς που κάτι είχες να... ζηλέψεις, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο αφού είχαν γίνει στην κατάληξη μιας πολύ κακής χρονιάς.
Υπήρχε, όμως, μία αύρα στην ομάδα. Μία συσπείρωση. Μία αίσθηση προστασίας στο σύλλογο, ανάγκης να είναι όλοι δίπλα για να γίνει αυτό που πρέπει. Κι έγινε...
Με αυτή τη νοοτροπία πρέπει να παίξει τον αγώνα με την ΑΕΛ ο Αστέρας. Προσθέτοντας βέβαια πλέον ποδοσφαιρική ποιότητα και μεγαλύτερη ψυχραιμία, διότι είμαστε ακόμη στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Αν τα κάνει αυτά, δεν θα έχει πρόβλημα να επιστρέψει με το αποτέλεσμα που πρέπει από τη Θεσσαλία.
ΣΧΟΛΙΑ