Αρχική

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τον τραυλισμό η κ.Λογοθέτη μας μίλησε για τις αιτίες εμφάνισης του τραυλισμού και τους τρόπους αντιμετώπισής του.

Αναλυτικότερα τα όσα είπε:

"Ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή, η οποία έχει συναισθηματικές προεκτάσεις, καθώς το άτομο, που τραυλίζει, απομονώνεται από το σύνολο κι έχει καιτο ίδιο αρνητικά συναισθήματα, έχει αποφυγή επικοινωνιακών συμπεριφορών, άρα και μετατρέπεται σε ένα κοινωνικά κλειστό άτομο". 

"Η αιτία του τραυλισμού δεν έχει γίνει γνωστή. Είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Υπάρχουν γενετικοί παράγοντες, όπου το 40-60% των παιδιών που τραυλίζουν, έχουν ένα γονέα τραυλό. Υπάρχουν και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες". 

"Μεταξύ 2 και 5 ετών, τα παιδιά περνάνε μια φάση οργάνωσης του λόγου τους και γλωσσικής εξέλιξης. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέλιξης, μπορεί, να παρουσιάσουν τραυλισμό, όμως αυτό είναι φυσιολογικό. Ανάλογα λοιπόν με τους παράγοντες του περιβάλλοντός του, ο τραυλισμός μπορεί ή να παγιωθεί ή να ξεπεραστεί. Φυσικά, κάτι τέτοιο μπορεί, να παρουσιαστεί και μετά από ένα δυνατό σοκ".

"Το πέρασμα του παιδιού στο σχολείο, είναι μια στρεσογόνος διαδικασία. Το παιδί έχει μεγαλύτερες επικοινωνιακές ανάγκες και πολλές φορές δεν μπορούν, να ανταποκριθούν. Στην πλειονότητα των παιδιών ξεπερνιέται αυτή η φάση. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει, να γίνει μια εξέταση, για να διαπιστωθεί, αν πρόκειται για προσωρινό ή επερχόμενο και  πάγιο τραυλισμό".

"Παίζει ρόλο η ηλικία, κατά την οποία εμφανίζεται ο τραυλισμός, το οικογενειακό ιστορικό, το φύλο του παιδιού (στα αγόρια εμφανίζεται συχνότερα), το περιβάλλον. Μετά την πάροδο έξι μηνών, από την εμφάνιση του τραυλισμού, οφείλουμε να επισκεφθούμε έναν ειδικό, ώστε να γίνει αξιολόγηση της κατάστασης. Όσο νωρίτερα ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπιστεί. Η ‘’θεραπεία’’ συντήρησης μπορεί, να κρατήσει αρκετά χρόνια".

"Παγκοσμίως το 20% των παιδιών παρουσιάζει τραυλισμό. Το 5% διαρκεί πάνω από 6 μήνες, άρα και πρέπει, να αξιολογηθεί η κατάσταση. Στο 1% αυτών των παιδιών, θα παραμείνει ο τραυλισμός. Συμβουλεύουμε τους γονείς, πώς να βοηθούν τα παιδιά τους".

Τέλος η κ.Λογοθέτη τόνισε, πως χρειάζεται από τους γονείς παρατηρητικότητα, ψυχραιμία και άμεση ανταπόκριση, από τη στιγμή, που θα παρουσιάσει το παιδί τους την όποια γλωσσική διαταραχή.