Δύο πράγματα έσωσαν τον Αστέρα φέτος. Το πρώτο είναι η αλλαγή προπονητή. Ίσως, θα έπρεπε να γίνει και νωρίτερα. Να μην είχε καθυστερήσει τόσο, δηλαδή.
Σαφέστατα εννοούμε την έλευση του Στάικου Βεργέτη. Ήταν αρκετή για να επανέλθει η ηρεμία στην Τρίπολη. Όχι ότι άλλαξαν τα πάντα. Δεν έχει κανένα μαγικό ραβδάκι. Κανείς δεν έχει.
Αλλά, τουλάχιστον, επανήλθε η ηρεμία. Τα πράγματα έγιναν με τάξη, με μια ορθολογική σειρά.
Πάμε και στο δεύτερο. Η νίκη στη Λάρισα. Τα είχαμε γράψει ότι είναι καλό να μην χάνεις, αλλά δεν αρκεί. Εάν ο Αστέρας έφευγε με το βαθμό από τη θεσσαλική πόλη, ακόμη θα χαροπάλευε.
Είναι δυνατόν δύο βαθμοί να κάνουν τη διαφορά; Κι όμως είναι. Αυτό είναι το επίπεδο του πρωταθλήματος, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Το σκορ της νίκης είχε σημασία μόνο για τη ψυχολογία. Όχι ότι κι αυτό είναι λίγο. Αλλά δεν είναι το σημαντικότερο.
Ούτε είναι ελάσσονος σημασίας οι ισοπαλίες - μή ήττες. Αλλά στη γενικότερη σούμα, αυτή η νίκη έκανε τη διαφορά.
Ίσως με αυτόν τον τρόπο ο Αστέρας έδειξε στους υπόλοιπους μονομάχους ότι είναι ένα level παραπάνω.
Σίγουρα η εξασφάλιση της παραμονής δεν είναι άξια πανηγυρισμών. Είναι μια επιτυχία - έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα - αλλά λίγο πολύ αυτονόητη εάν θέλουμε να μιλάμε για τον ευρωπαϊκό... Αστέρα.
ΣΧΟΛΙΑ